سریال کراش
سریال کراش محصول چینه و به کارگردانی Yu Cui Hua و نویسندگی Yang Yi Xun در 24 قسمت حدودا 40 دقیقه ای و با ژانر عاشقانه، درام، جوانی ساخته شده و ستارگانی چون Evan Lin، Wan Peng و ... در آن ایفای نقش کرده اند.
خلاصه: داستان راجب دختری سانگ وویانه که ارزوشه گوینده ی رادیو بشه طرفدار پر و پا قرص یک ترانه نویس به اسم یی جینه. وویان از اولین برخورد با کسی به اسم سو نیان چین در نگاه اول عاشقش میشه و کم کم متوجه میشه که سو نیان چین که مشکل بینایی داره همون یی جین ترانه نویس مورد علاقه اشه و ادامه ی داستان.
نظرم:
سانگ وویان برخلاف نیان چین شخصیت اجتماعی و به شدت کیوتی داره و همین موضوع باعث میشه کمیستری خیلی شیرینی رو ایجاد کنن.
نیان چین توی پرورشگاه بزرگ شده و به همین خاطر از پدرش به شدت متنفره و خیلی هم منزویه. به طوری که طرفدارای یی جین حتی چهره ی اون رو ندیدن. یی جین یا همون نیان چین قصه ی ما موسیقی رو به عنوان راهی برای نجات خودش انتخاب کرده و به صورت پاره وقت هم توی یه مدرسه ی مخصوص کودکان نابینا تدریس میکنه. از طرفی وویان هم بخاطر پایان نامه ی دانشگاهش کجبور میشه مدتی رو صرف تدریس توی همون مدرسه ای که نیان چین معلمش هست بکنه و همین موضوع باعث رقم خوردن ماجرا های متعددی میشه.
کارگردانی سریال متوسط بود اما تیم بازیگری به مراتب خوب عمل کرده بودن و به خصوص نقش اول مرد که تونسته بود از عهده ی یک کرکتر نابینا بر بیاد. و برسیم به نویسندگی. نویسندگی داستان افت و خیز زیاد داشت و بعضی قسمتاش واقعا کلیشه میشد. در کل من از نیمه ی اول سریال بیشتر راضی بودم و بنظرم خیلی از خط های داستانیش غیر ضروری بودن.
از نقاظ مثبت سریال میشه به گروه دوستی وویان و دوستاش اشاره کرد که بشدت جذاب بود و علاوه بر اون رابطه ی پدر-دختری نیان چین و اون دانش اموزشم هم باعث میشد قند توی دل مخاطب اب بشه. من به این سریال 7 از 10 میدم و در اخر لازم به ذکره که دیدنش خالی از لطف نیست و باعث میشه برای ساعاتی غرق حال و هوای جذابش بشید و فارق از تمام دغدغه هاتون ماجرا های بامزه ی وویان و نیان چین رو دنبال کنید:)))
متن از اینجا به بعد ممکنه دارای اسپویل باشه
همونطور که بالاتر توضیح دادم من از نیمه ی اول سریال بیشتر راضی بودم چون وویان بدون توجه به معلولیت نیان چین عاشقش بود و حمایتش میکرد. حقیقتش ارزو به دل موندم که یه سریالی کرکتر معلول داشته باشه و طرف اخر سریال به طور معجزه اسایی خوب نشه. چون تو دنیای واقعی خیلی کم پیش میاد کسی همچین شانسی داشته باشه:)
و نکته ی دیگه این بود که بنظرم خیلی زود ازدواج کردن. یعنی وویان فقط حدود 21-22 سالش بود حتی شایدم کمتر.
برخلاف نیمه ی اول سریال نیمه ی دوم بشدت کلیشه بود. همون ماجرای همیشگی پسرِ رییس شرکت و دختر دانشجو-
و موردی که به شدت من رو ازرده کرد زمانی بود که وقتی وویان خواب بود نیان چین اون رو بوسید. چون هر چقدر هم که بگیم هم رو دوست داشتن توی اون زمان حتی تو رابطه هم نبودن و این کار نیان چین یجور سو استفاده بود که فرسنگ ها با نیان چین جنتلمنی که در طول سریال برای ما تعریف شده بود فاصله داشت. یا حتی حسودی های نیان چین تو نیمه ی دوم سریال به شدت رو مخم میرفت و بنظرم اگر یجور دیگه حسادت و احساسات عمیقش نسبت به وویان رو نشون میدادن برای منِ مخاطب دلچسب تر میبود.
یکی از خط های داستانی بی مورد سریال مرگ دوست وویان و توهم وویان بعدش بود که فکر میکرد دوستش زندست و بنظرم به اندازه ی کافی به وضعیت روانی وویان پرداخته نشد.
